آب آوردن جبرئیل از حوض کوثر براى على (علیه السلام)

حکایت شده که یک روز صبحى بود که ابوبکر و عمر آمدند درب خانه رسول اکرم (صلى‏الله علیه و آله و سلم).

به هر دو فرمودند: بروید در خانه على (علیه السلام) که من نیز از عقب سر شما مى‏آیم که آنچه امشب بر او واقع شده بشنوید انس بن مالک مى‏گوید: من نیز همراه بودم چون رسیدم در خانه على (علیه السلام) آن حضرت از خانه بیرون آمد، فرمود: خیر است مگر چیزى جادث شده است.

ابوبکر گفت: خیر است، در این صبحت بودند که پیغمبر خدا رسید فرمودند: یا على آنچه که امشب بر تو واقع شده از براى ایشان نقل کن، گفت: یا رسول الله از نقل آن شرم دارم، فرمودند: خداوند از کلمه حق شرم نمى‏آورد شما هم در اظهار هر چیزى حادث شده است.

ابوبکر گفت: خیر است، در این صحبت بودند که پیغمبر خدا رسید فرمودند: یا على آنچه که امشب بر تو واقع شده از براى ایشان نقل کن، گفت: یا رسول الله از نقل آنشرم دارم، فرمودند: خداوند از کلمه حق شرم نمى‏آورد شما هم در اظهار هر چه حق و راست باشد شرم نکنید.

پس على (علیه السلام) فرمودند: که مرا احتیاج به غسل شد و آب حاضر نبود حسن را از پى آب به راهى فرستادم و حسین را به راه دیگر و آنها دیر آمدند و من دلگیر بودم که مبادا به نماز نرسم ناگاه دیدم سقف خانه شکافته شد و سطلى پایین آمد، مندیلى بر سر آن هست، آن مندیل را برداشتم سطل را پر از آب دیدم از آن غسل کردم و با آن مندیل بدنم را خشک کردم پس از آن سطل با مندیل بطرف آسمان رفت و من به نماز آمدم بعد حضرت رسول (صلى‏الله علیه و آله) فرمودند: آب از کوثر بود و آورنده آب جبرئیل بود، مندیل از بهشت بود و سطلهاى جنت بود، کیست مثل تو یا على در این شب و حال آنکه جبرئیل خادم تو بود

www.ghadeer.org

از کرانه کوثر

فاطمه! اى گلواژه آفرینش!

کجا زبان ما را رسد که وصف تو گوییم و کجا به اندیشه ما آید که ذکرتو آریم، و کجا توان قلم بود که نقش حسن
تو نویسد و کدام آینه است‏که درخشش نور تو را بتاباند.

فاطمه! اى بزرگ‏بانو!

اى نام تو، جامع کمالاتت که گویاى عصمت آتش‏سوز توست. اى آن که‏دامنت، رسالت‏سردار توحید را پرورد. اى
آن که مهر رخت،خورشید فروزان مریم و آسیه و خدیجه را فزونتر است; چرا که‏جهان بانوان را تو سرورى. اى آن
که شهد شهادت سوزانت را ازچشمه صداقت و اخلاص چشیده‏اى. اى آن که بر گرده گیتى، دوریحانه
مصطفى(ص) را مادرى، پس نقش‏آفرین کربلاى 61 تویى; آرى‏تویى. اى آنکه بر در بهشت، نامت نقش بسته
است، تو مظهر خشم‏خدایى، تو جلوه‏گاه رضاى حقى.

و تو اى نامت، زینت‏آراى آستانه بهشت، تو چه دیدى؟ چه کشیدى که‏جز خداى، خبر ندارد! آن فرشته که
تسلیت‏بخش دل آزرده و به‏غم‏نشسته‏ات بود، چه مى‏گفت؟ چگونه تسلیتت مى‏داد؟

فاطمه! اى دختر رسالت!

اى به حق واصل! اى ناجى شانه‏هاى در بند بردگى! همه مى‏گفتند: این‏دختر رسول خداست، او فرزند رهبر
ماست. ولى تو یادگار همسرت‏را از گردنت‏باز مى‏کنى، و گردنى را با بهاى آن آزاد مى‏سازى، چرا که‏مایه مسرت
قلب پیامبر است.

فاطمه! اى زایر قبر شهیدان!

تو گلواژه شهادتى. تو بهشتیان را جلودارى. تو مظهر حیایى. چه کسى‏را رسد که فرداى قیامت در مسیرت سر
بر آرد. اى خلایق! سر فرودآرید! چشم فرو بندید که حیا مى‏آید. پس چگونه بود که همین دیروز،آرى آن روز که
در سوگ بودى، تو را حرمت نداشتند؟ چه کسى درخانه توحید را پاس نداشت؟ چه کسى جمع بهشتیان را
پریشان کرد؟تو را پدر، «شافعه‏» خواند چرا که بانوان بهشتى به شفاعت تو دربهشت‏خانه گزینند.

دانشنامه حضرت فاطمه