خطر وهابیت
+ نویسنده alisadeghi در یکشنبه 91/7/23 |
نظرات ()
بسم الله الرحمن الرحیم
انچه که امروز در سوریه و قبل از ان در پاکستان و افغانستان اتفاق می افتد و تحت عنوان بنیادگرایی اسلامی در غرب شناخته میشود، در حقیقت شاخه ای از اسلام امریکایی است که به آن وهابیت میگویند.
موسس این فرقه محمد بن عبدالوهاب با تاثیر گرفتن از عقاید ابن تیمیه (قرن هفتم ) گرفته و اساس آن نوعی تعریف از توحید است که بر اساس آن تمامی فرق مسلمان مشرک بوده و جان و مال و ناموس آنان بر وهابیون حلال می باشد.آنان در حقیقت دیگران را تکفیر کرده فقط خود را مسلمان می دانند.
اعتقاد ایشان مخالف با قران و سنت پیامبر می باشد.در سوره نسا آیه 64:"و لا تقولوا لمن القی الیکم السلام لست مومنا" به کسی که به شما سلام میکند نگویید مومن نیستی.شان نزول آیه این است که در یکی از جنگها مسلمانی بر سر یکی از غنایم نشسته بود، گروهی از مسلمانان به او رسیدند و او به آنان سلام کرد.ولی انها وی را کشتند و غنایم او را به یغما بردند.در صحیح بخاری و مسلم که دو کتاب معتبر اهل سنت است امده که پیغمبر فرمود"من مأمورم با مردم نبرد کنم تا به وحدانیت خدا گواهی دهند و نماز را بپای دارند.اگر اینکارها را بکنند خون و مالشان محفوظ است.همچنین فرمود "هرکس با اعتقاد به یگانگی خدا بمیرد وارد بهشت خواهد شد.
در مغنی که یکی از کتابهای معتبر وهابیون است آمده که شخصی از پیغمبر اجازه کشتن کسی را خواست،پیغمبر فرمود آیا اقرار به توحید دارد؟ گفت بله ولی اما اقرار او فایده ای ندارد.پیغمبر پرسیدند ایا نماز میخواند؟گفت آری ولی نماز او فایده ای ندارد.پیغمبر فرمودند"خدا مرا از کشتن کسانی به توحید اعتراف دارند و نماز میخوانند بازداشته است.
در تطهیر الاعتقاد که از کتب معتبر وهابیون است می نویسد مسلمان نباید قبر پیغمبر را زیارت کند یا به قبر او تبرک جوید.اما در سنن ابی داوود که از منابع معتبر اهل سنت است حدیثی از پیغمبر آمده که فرمودند هر کس به زیارت خانه خدا برود و مرا زیارت نکند به من ستم کرده است.
برهمین اساس است که قاطبه مسلمانان همواره به زیارت انحضرت رفته و به ضریح ایشان تبرک می جویند.جالب آن است خود وهابیها در نقطه ای از حرم پیغمبر نماز می خوانند که قبر عمر و ابابکر در آنجا واقع است و سخنان باطل خود را نقض می کنند.به هرحال این اسیبی است که دامنگیر جهان اسلام شده است و استکباراز آن بهره برداری می کند. هر کس به فراخور توان باید در دفع آن بکوشد.